Nie tylko pupile.....

Nie wyobrażam sobie własnego domu bez zwierząt. W moim rodzinnym domu zawsze był jakiś pupil, a w zasadzie pupilki:), mój mąż z kolei hodował papugi. Papugi rozmnażały się na potęgę, tak że musiano im oddać we władanie jedno z pomieszczeń:) Nie ma dla nas znaczenia czy psiak czy kot, którego kochamy  jest czystej rasy czy "patchworkowy". Mam takiego psiego przyjaciela Unisia, który podążą za mną, krok w krok, nie raz się zdarzyło, że zamknęłam go w pralni, lub spiżarni nie wiedząc o jego obecności. Jak jest bardzo stęskniony potrafi pielić ze mną ogródek, tzn ja pielę, a on się układa na chwastach i domaga pieszczot:). Cieszy mnie kiedy zwierzęta czekają na nasz powrót do domu. Kiedyś poszliśmy do znajomych, zasiedzieliśmy się u nich trochę tak, że jak wracaliśmy był już ciemny wieczór. Przechodząc przez ulicę dojrzeliśmy w trawie dwie pary świecących oczu, okazało się, że to oczy naszych kotów, które postanowiły poczekać na nas przy drodze, przez kilka godzin.... 

Zwierzęta są wierne i kochają bezgranicznie. To nie tylko pupile to przyjaciele!

Nasze dzieci uczymy miłości i szacunku dla zwierzaków. Iga pilnuje żeby ich  miski były pełne, Olga karmi kury i zbiera jajka:) Chciałabym, żeby były wrażliwe na piękno natury, dlatego stwarzamy im możliwość ciągłego z nią kontaktu.

W pasiece dziadka

Kiedy Iga miała dwa latka  znajomy zapytał ją "ile masz lat dziewczynko?", na co ona z miną świadczącą o wielkiej powadze chwili odpowiedziała, że..... siedemdziesiąt dwa! Wtedy nie wiedzieliśmy, że jej wielką miłością okażą się konie. Wiem, że marzy o własnym wierzchowcu, a najlepiej o całym stadzie:). Na tą chwilę jednak stawiamy na doskonalenie zdobytych umiejętności i trzymamy kciuki za naszą córeczkę.